Σιτηρά - Όλα για τα σιτηρά

Η περιοχή καλλιέργειας χειμερινού σιταριού βρίσκεται κυρίως στο ευρωπαϊκό τμήμα της χώρας με σχετικά ήπιους και χιονισμένους χειμώνες, γεγονός που επιτρέπει στις χειμερινές καλλιέργειες να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την υγρασία του φθινοπώρου και της άνοιξης για να αυξήσουν τις αποδόσεις.

Σε γενικές γραμμές, το μερίδιο του χειμερινού σιταριού στη ρωσική παραγωγή αγρών είναι αρκετά σημαντικό: αντιπροσωπεύει περίπου το 4% του συνόλου των καλλιεργήσιμων εκτάσεων που διατίθενται για καλλιέργειες σιτηρών. Για παράδειγμα, καλλιεργείται στην Κεντρική Μη Μαύρη Γη και σε ορισμένες περιοχές των Ουραλίων, αλλά οι υψηλότερες αποδόσεις χειμερινού σιταριού επιτυγχάνονται στις νότιες και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας: Κεντρική Μαύρη Γη, Κουμπάν και Βόρειος Καύκασος, περιοχή Rostov και Krasnodar Krai, Μέση και Κάτω περιοχή του Βόλγα, όπου το σχετικά ξηρό και θερμό καλοκαίρι εμποδίζει την πλήρη ανάπτυξη των εαρινών καλλιεργειών, ενώ οι χειμερινές καλλιέργειες λόγω της χρήσης της υγρασίας που συσσωρεύτηκε κατά την περίοδο φθινόπωρο-άνοιξη έχουν χρόνο να ενισχυθούν και να τεθούν σε ισχύ.

Σε αυτές τις περιοχές η απόδοση του χειμερινού σιταριού είναι πολλαπλάσια της απόδοσης του εαρινού σιταριού, γεγονός που καθιστά σκόπιμο να διατίθεται το μεγαλύτερο μέρος της καλλιεργήσιμης γης για χειμερινές καλλιέργειες. Ωστόσο, δεδομένου ότι ακόμη και αυτές οι περιοχές της Ρωσίας χαρακτηρίζονται από πρώιμους παγετούς και σταθερές μείον θερμοκρασίες, μόνο οι ανθεκτικές στον παγετό ποικιλίες είναι κατάλληλες για την καλλιέργεια χειμερινού σιταριού, ενώ η έλλειψη υγρασίας το καλοκαίρι οδηγεί στην ανάγκη καλλιέργειας βραχύσπερμων ποικιλιών σιταριού.

Δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος της γόνιμης γης που είναι κατάλληλη για την καλλιέργεια ποικιλιών χειμερινού σιταριού βρίσκεται στη στέπα, οι ποικιλίες χειμερινών σιτηρών πρέπει να χαρακτηρίζονται από ανθεκτικότητα στο υποβιβασμό. Η χρήση τέτοιων ποικιλιών κάτω από ευνοϊκές καιρικές συνθήκες επιτρέπει ακόμη και σε ξηρό καλοκαίρι την επίτευξη υψηλής απόδοσης χειμερινού σιταριού, έως 50-60 c/ha.

Όσον αφορά τη ζώνη της Κεντρικής Ρωσίας, η αφθονία των βροχοπτώσεων σε ένα μάλλον δροσερό καλοκαίρι και έναν αυστηρό χειμώνα φέρνει μια καλή συγκομιδή των χειμερινών καλλιεργειών στην περιοχή Volgo-Vyatsky, το Ταταρστάν και τις περιοχές που συνορεύουν με τον Κάτω Βόλγα και τη Μαύρη Γη.

Βέλτιστες συνθήκες για την καλλιέργεια της καλλιέργειας

Η απαίτηση του χειμερινού σιταριού σε θερμότητα ποικίλλει ανάλογα με την περίοδο της βλάστησής του. Η πιο ευνοϊκή θερμοκρασία για το φύτρωμα των σπόρων είναι +15+ 1 °С: αυτό το καθεστώς θερμοκρασίας με επαρκή υγρασία δημιουργεί συνθήκες για φιλική βλάστηση των σπόρων σε 8-10 ημέρες μετά τη σπορά.

Περίπου 2 εβδομάδες αργότερα, εάν διατηρηθεί η ίδια θερμοκρασία, οι βλαστοί του χειμερινού σιταριού αρχίζουν να σχηματίζουν υπέργειους βλαστούς, οι οποίοι αναπτύσσονται για περίπου 1-1,5 μήνα. Το ευνοϊκότερο καθεστώς θερμοκρασίας για την ανάπτυξη του υπέργειου τμήματος του φυτού - +12-15 ° C. Χαμηλότερες θερμοκρασίες κάτω από +10 ° C (αλλά όχι κάτω από +5-6 ° C) οδηγεί σε βραδύτερη ανάπτυξη του φυτού, αλλά ταυτόχρονα αυξάνει την καλλιέργεια και συμβάλλει στη δημιουργία ισχυρών χαμηλών στελεχών ανθεκτικών στην καταβύθιση.

Ανάλογα με το θερμοκρασιακό καθεστώς, η άροση του χειμερινού σιταριού μπορεί να συμβεί τόσο το φθινόπωρο όσο και την άνοιξη.Για να αυξηθεί η άροση, εφαρμόζονται αζωτούχα λιπάσματα στο έδαφος και επιλέγονται οι μεγαλύτεροι σπόροι για σπορά.

Το χειμώνα, οι ποικιλίες χειμερινού σιταριού απαιτούν διακυμάνσεις της θερμοκρασίας ανάλογα με την ώρα της ημέρας για εντατική ανάπτυξη. Έτσι, οι μάλλον υψηλές θετικές θερμοκρασίες εντός 10-12 ° C κατά τη διάρκεια της ημέρας με άφθονη ηλιοφάνεια και οι ασήμαντες μείον θερμοκρασίες τη νύχτα επηρεάζουν ευνοϊκά τη σκλήρυνση των βλαστών του σιταριού και συμβάλλουν στην ενεργό συσσώρευση των φυτών απαραίτητων για την ανάπτυξη υδατανθράκων, και αυτό, με τη σειρά του, τα βοηθά να αντέξουν τους παγετούς και τη διαχείμαση.

Η πτώση της θερμοκρασίας του αέρα το φθινόπωρο στους +5 ° C οδηγεί σε πλήρη διακοπή της ανάπτυξης των φυτών, ενώ οι σύγχρονες ποικιλίες σιταριού είναι σε θέση να αντέξουν παρατεταμένο κρύο και παγετούς έως -30 ° C χωρίς αξιοσημείωτες συνέπειες για την καλλιέργεια, αλλά μόνο σε συνθήκες επαρκούς χιονοκάλυψης.

Την άνοιξη, όταν ο αέρας ζεσταθεί πάνω από τους +5-6 °C, το χειμερινό σιτάρι αρχίζει να αναπτύσσεται ξανά με το σχηματισμό νέων υπέργειων βλαστών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι απότομες θερμοκρασιακές εξάρσεις μεταξύ ημερήσιας και νυχτερινής θερμοκρασίας, οι οποίες μπορεί να φτάσουν τους 15-20 °C στις περιοχές του Βόλγα και της Μαύρης Γης, είναι οι πιο επικίνδυνες για τα φυτά, καθώς αυτό επηρεάζει αρνητικά την εκβλάστηση των βλαστών.

Το χειμερινό σιτάρι είναι αρκετά ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες και την έλλειψη υγρασίας στο έδαφος, αλλά για την καλύτερη ανάπτυξη κατά την περίοδο ωρίμανσης των στάχυων η θερμοκρασία ημέρας δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 40°C, διότι οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες οδηγούν σε μεταβολικές διαταραχές και καθυστερούν την ανάπτυξη και το σχηματισμό του στάχυ, μειώνουν το επίπεδο γλουτένης στο τελικό σιτάρι. Στο σιτάρι δεν αρέσουν οι ξηροί άνεμοι - ο πολύ θυελλώδης καιρός μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το σχηματισμό πλήρους κόκκου και με την έλλειψη υγρασίας στο έδαφος είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν στην τιμωρία του, οπότε για να έχουμε μια καλή συγκομιδή χειμερινού σιταριού είναι σημαντικό να πραγματοποιήσουμε μέτρα προστασίας από την υγρασία.

Χαρακτηριστικά της αμειψισποράς χειμερινού σιταριού

Οι χειμερινές καλλιέργειες μπορούν να σπαρθούν τόσο σε καθαρές αγραναπαύσεις όσο και σε χωράφια που καλύφθηκαν το προηγούμενο έτος για χορτοδοτικά χόρτα, καλαμπόκι, ελαιοκράμβη, κριθάρι, ψυχανθή με πρώιμη ημερομηνία συγκομιδής. Ωστόσο, κατά τη σπορά χειμερινών καλλιεργειών σε κατειλημμένες αγρανάπαυση, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η απόδοσή τους μπορεί να μειωθεί κατά 25-50% σε σύγκριση με τη σπορά σε καθαρές αγρανάπαυση, αλλά μόνο εάν το προηγούμενο έτος σε καθαρές αγρανάπαυση είχε πραγματοποιηθεί όλο το σύμπλεγμα μέτρων για τη διατήρηση της υγρασίας στο έδαφος, τον σορο-καθαρισμό και την ανόργανη λίπανση.

Επιπλέον, η χρήση μεγάλων εκτάσεων υπό καθαρή αγρανάπαυση σε μια γεωργική εκμετάλλευση μπορεί να είναι οικονομικά λιγότερο εφικτή από τη σπορά χειμερινών καλλιεργειών σε κατειλημμένες αγρανάπαυση.

Έτσι, η βέλτιστη παραλλαγή της αμειψισποράς θα πρέπει να αναπτυχθεί λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής, το κόστος των σιτηρών και την απόδοση μιας συγκεκριμένης ποικιλίας σπόρων, ώστε να βρεθεί η πιο οικονομική παραλλαγή της αμειψισποράς όλων των εκτάσεων που διατίθενται για τη φυτική παραγωγή.

Σπορά σπόρων

Οι κατειλημμένες αγραναπαύσεις, οι οποίες προορίζονται για τη σπορά χειμερινών καλλιεργειών μετά τη συγκομιδή των προηγούμενων καλλιεργειών, καλλιεργούνται τις πρώτες 4 ημέρες μετά τη συγκομιδή σε βάθος 6-10 cm, διαφορετικά το έδαφος χάνει υγρασία και γίνεται πιο πυκνό, γεγονός που οδηγεί σε αυξημένο κόστος για τη μετέπειτα επεξεργασία του κατά την προετοιμασία της σποράς. Το πολύ βαθύ όργωμα (σε βάθος άνω των 10 cm) είναι επίσης ανεπιθύμητο, καθώς οδηγεί σε αυξημένη συσσωμάτωση του εδάφους και ξήρανση του ανώτερου στρώματός του. https://grain.st/

Ως αποτέλεσμα της αβαθούς αγρανάπαυσης, η βλάστηση των ζιζανίων καταστέλλεται, η περιεκτικότητα σε υγρασία στο καλλιεργούμενο έδαφος αυξάνεται και δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για τη θανάτωση των ζιζανίων και την επακόλουθη καλλιέργεια της γης για σπορά. Ενώ η χρήση ακαλλιέργητης γης για σπορά θα απαιτήσει υποχρεωτική εφαρμογή γενικών ζιζανιοκτόνων εξόντωσης στο έδαφος αμέσως μετά τη σπορά και πριν από τη βλάστηση των χειμερινών καλλιεργειών.

Για την ευνοϊκή ανάπτυξη των χειμερινών καλλιεργειών, το επιφανειακό έδαφος πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 30 mm υγρασίας σε μορφή προσβάσιμη στις ρίζες των φυτών- λιγότερη υγρασία μπορεί να οδηγήσει στο γεγονός ότι οι ήδη αναπτυγμένες καλλιέργειες μπορεί να πεθάνουν ελλείψει βροχοπτώσεων.

Η φύτευση σπόρων σε ανεπαρκώς διαβρεγμένο έδαφος είναι δυσμενής για την ανάπτυξη βλαστών, ειδικά όταν η σπορά καταλαμβάνεται από αγρανάπαυση, οδηγεί σε σποραδική βλάστηση των σπόρων μετά από βροχοπτώσεις στα τέλη του φθινοπώρου, με αποτέλεσμα ο αγρός με καλλιέργειες να υπερκαλλιεργείται γρήγορα με πιο ανθεκτικά στην ξηρασία ζιζάνια.

Η επιλογή της ημερομηνίας σποράς των χειμερινών καλλιεργειών εξαρτάται από την περιοχή, καθώς οι χειμερινές ποικιλίες θα πρέπει να έχουν χρόνο να αποκτήσουν 3-4 βλαστούς με φρύγανα κατά τη διάρκεια του χειμώνα.Η ανάπτυξη των φυτών είναι δυνατή εάν η μέση ημερήσια θερμοκρασία του αέρα κατά την περίοδο σποράς διατηρείται στους 15-18 ° C. Στις περιοχές chernozem της ζώνης της δεξιάς όχθης του Βόλγα, το βέλτιστο καθεστώς υγρασίας και θετικών θερμοκρασιών εγκαθιδρύεται από τις 8-14 Σεπτεμβρίου, στις ζώνες μη μαύρης γης και στο Αλτάι, η βέλτιστη αναλογία υγρασίας στο έδαφος και θερμοκρασίας αέρα μπορεί να μετατοπιστεί στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Η πολύ πρώιμη σπορά των χειμερινών καλλιεργειών οδηγεί σε ζημιές στις ρίζες των φυτών από διάφορα είδη σήψης, ενώ το υπέργειο τμήμα τους υπόκειται σε ασθένειες όπως το ωίδιο και η καστανή σκουριά, επειδή οι πρώιμοι βλαστοί στην περίπτωση αυτή θα έρθουν στην περίοδο μέγιστης ανάπτυξης των ασθενειών στα σάπια υπολείμματα προηγούμενων καλλιεργειών ή χόρτων, που καλλιεργήθηκαν πριν από τη σπορά.

Η πολύ καθυστερημένη σπορά συνεπάγεται καθυστερημένη ανάπτυξη των φυτών λόγω έλλειψης θετικών θερμοκρασιών, με αποτέλεσμα οι χειμερινές καλλιέργειες να μην προλαβαίνουν να συγκεντρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό πλευρικών βλαστών και να παγώσουν σε περίπτωση έντονης πτώσης της θερμοκρασίας κατά την περίοδο χωρίς χιόνι. Έτσι, όλες οι σπορές των χειμερινών καλλιεργειών στην περιοχή της Κεντρικής Μαύρης Γης και του Βόλγα θα πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου, καθώς περαιτέρω καθυστέρηση των ημερομηνιών σποράς θα επηρεάσει αρνητικά την απόδοση των σιτηρών και θα οδηγήσει σε μείωσή της κατά μέσο όρο 20-40%.

Στα εδάφη καστανιάς, ο βέλτιστος χρόνος για τη σπορά είναι 20 Αυγούστου - 1 Σεπτεμβρίου, η περαιτέρω καθυστέρηση της φθινοπωρινής σποράς γίνεται η αιτία της απόδοσης κατά 30-45%.